Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

ku czci cześć

См. также в других словарях:

  • cześć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. czci, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} głęboki szacunek, poważanie, uszanowanie (dla kogoś, czegoś); także okazywanie tego uczucia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dla kogoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… …   Słownik języka polskiego

  • cześć — 1. Ktoś bez czci i wiary; ktoś wyzuty z czci i wiary «ktoś bez honoru, ktoś pozbawiony zasad moralnych»: (...) rewolucje miały takich karierowiczów bez skrupułów, bez czci i wiary (...). PrzWsp 4/1927. 2. Odsądzać kogoś od czci i wiary «oceniać… …   Słownik frazeologiczny

  • odbierać cześć — {{/stl 13}}{{stl 7}} przyjmować wyrazy czci; odbierać oznaki uznania, szacunku, kultu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Władca odbierał cześć od poddanych. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wiara — 1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser. 2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w… …   Słownik frazeologiczny

  • pean — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. peannie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} słowa uwielbienia, pochwały : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygłaszać peany na czyjąś, swoją cześć. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • akademia — ż I, DCMs. akademiamii; lm D. akademiamii (akademiamij) 1. «instytucja skupiająca wybitnych uczonych lub artystów, mająca na celu kierowanie rozwojem nauki i sztuki» Polska Akademia Nauk. ∆ Akademia Platońska «szkoła filozoficzna założona przez… …   Słownik języka polskiego

  • honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o …   Słownik języka polskiego

  • noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

  • czcić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czczę, czci, czcij, czczony {{/stl 8}}– uczcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okazywać komuś szczególny szacunek, cześć, przywiązanie; wyrażać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Эстрейхер, Кароль (старший) — Кароль Эстрейхер (старший) польск. Karol Józef Teofil Estreicher …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»